Tę stronę zamieszkują różnorodne Bzdurki – przesiedleni mieszkańcy mojej głowy. Bzdurkami nazywam je nie z braku szacunku, wręcz przeciwnie. Nazywam je ze względu na zawarte kiedyś postanowienie, które chciałabym tutaj przytoczyć. Brzmi ono następująco:

Raz wyciśniętej pasty do zębów nie da się z powrotem wcisnąć do tubki. Z powziętej myśli co prawda można zawsze się rozmyślić, ale odmyśleć się jej już nie da. Czasami wywiercają w głowie dziury i człowiek chodzi potem z takimi sterczącymi myślami, co to ani nie chcą się odczepić, ani wrócić do środka. Jest to zarówno uciążliwe, jak i niebezpieczne dla otoczenia.

Chcąc zatem uniknąć ciągłego potykania się o własne myśli, postanowiłam poznać przyczyny tej dywersji. Nie obyło się bez burzy, ale oto właśnie podpisujemy rozejm. Na jego mocy myśli do tej pory zamieszkałe i Plątające się Totutotam, zostały przesiedlone Tu i obiecały plątać się nieco mniej.

Zamiast Plątania się myśli zobowiązują się do pełnienia Ważnej Społecznie Misji, jaką jest promowanie Bzdurzenia we wszystkich kształtach i w każdych warunkach, jako że w pełni zgadzają się z następującą myślą Julka Tuwima:

,,Dzieci bzdurzą, i – że tak powiem – chcą być bzdurzone. Potem im to przechodzi. Komu nie przechodzi – ten zostaje poetą.”

Podpisano

Ja (Justyna Cholewiak) i Bzdurne Myśli

Szukaj

Całkiem porządny chaos

Justyna Cholewiak
15 sty 2022
1 minut(y) czytania

Jakiegoś ładu na tym świecie, czegoś, co gwarantowałoby stabilność; gruntu pozwalającego na wypuszczenie korzeni, dających zabezpieczenie przed wiatrem – szukać można właściwie wszędzie.

Na przykład w listopadzie. Co roku w listopadzie drzewa gubią liście, a ludzie – rękawiczki. Ktoś tego przecież musi pilnować, bo inaczej dawno już by się pomieszało – czasami z drzew spadałyby rękawiczki, a z ludzi – liście. Mogłoby nawet być jeszcze gorzej – gubienie drzewowałoby z liści, a ludzie – z rękawiczek. W skrajnych przypadkach nawet rękawiczkowatość ludziowałaby drzewolistność. A to wszystko i tak tylko w obrębie prawidłowej składni.

Jednak do tej pory nie odnotowano takich przypadków. Listopadowe gubienie cechuje się niezachwianym porządkiem. Żadna z osób dramatu – ani liście, ani rękawiczki, ani drzewa, ani nawet ludzie – nie zaburzają idealnej harmonii Listopada. Trwa ona niezmiennie od lat, a mimo to nie wygląda na to, żeby chciała gdzieś odlatywać.

Niesamowite jest to listopadowe zamieszanie, gubienie, w którego środku znaleźć można porządek, i, że tak zapatoszę, jak na skrzydłach wzlecieć na kruchym pięknie spadających liści (ewentualnie poszybować na latającym dywanie z rękawiczek -miękkim i wełnistym, dla kontrastu).

Ostatnie posty

Zobacz wszystkie

Poezja ostrych krawędzi

Senna rozciągłość niedzielnego poranka paca mnie w głowę łapkami kota. Budzi się wtedy myśl, że najważniejsza jest pogoda ducha. W...

Myśl zzieleniała

Wojna światów

Surdut Sensu

Całkiem porządny chaos

Ostatnie posty

Comments

Formularz subskrypcji